Kendime dönük olduğumu sandığım bir süreçteydim. Yazarken bile gülüyorum. Aslında ruhen ve bedenen yorgun hissediyordum. Çok üstünde durmadım çünkü yapmam gerekenler listesi var. Ne olur yapılmazsa? Aslında hiçbir şey olmaz. Daha doğrusu, daha esnek zamanlar yaratarak hepsini gerçekleştirebilirdim. Neyse ben kendi dünyamda yoluma devam ederken zorunlu şekilde durduruldum. Nasıl olabilirdi böyle bir şey? Sakin sakin işimi yapıyordum. Öfke, üzüntü, çaresizlik, sıkışıklık hissi... Sanki elimden her şey alındı. Aradan saatler geçmeye başladı derken içerideki sesi duydum. Meğer ruhum bana sesleniyormuş. Onunla iletişime geçince kendimden uzaklaştığımı anladım. Kendimle çalışmaya başladım.
Ne yaptın Pelin?
Şamanik çalışmaların içinde özellikle Yaşam Çemberi eğitiminde birçok yöntem öğrendim. Bunları uyguladım. Ustamdan destek aldım. Sen yeter ki dönüşmeyi iste:)
Eski yazılarımda çok değindiğim bir konudan bahsetmek istiyorum çünkü işin özü bence bu. Yaşadığımız ve bizi etkileyen her olay, bize bir şey göstermek için oluyor. Suçlu aramak yerine kendimize dönmeliyiz. Amaç bu. Sen fark etmedikçe olayların dozu artıyor. Benzer bir film oynamaya devam ediyor. Sen ne zaman ki durumu fark edersin, orada dönüşüm başlıyor.
Benim hikayemde ise buna da şükür dediğim bir noktada fark ettim.
'Sakin ol. Her şey yolunda, her şey olması gerektiği gibi. Sen özgürsün'
Ben özgürüm.
PB